Na dat ene jaar bij het eerste van FC Zwolle, mocht ik niet verder als keeper van het eerste elftal. Wat de reden hiervan was, weet ik niet precies meer. Ze zagen in ieder geval geen toekomstperspectief voor mij bij de club. Toen ben ik gaan keepen bij een amateur hoofdklasser, vv Berkum
vv Berkum:
Tijdens mijn periode bij Zwolle had ik contact gekregen met een oude trainer die ik nog kende van de KNVB. Hij had ook bij Rohda getraind, de club waar ik ben begonnen. Hij werd de nieuwe trainer van Berkum, een zaterdag hoofdklasser. Vv Berkum ligt in Zwolle, vlakbij het stadion van FC Zwolle. Ik kon in die tijd ook naar WHC en Alcides. Mijn beste gevoel lag bij Berkum, dus ben ik daar naar toe gegaan. Ik kreeg daar ook een vergoeding, plus bonus voor het gewonnen aantal wedstrijden. Daarnaast ging ik de jeugdkeepers trainen bij Berkum.
Begin van het seizoen ging goed. Ik werd basis keeper en deed het prima. De groep was oké. ik lag wel redelijk goed in de groep. De besprekingen waren duidelijk. We hadden de training na een wedstrijd een bespreking, met beelden van de wedstrijd. Dat was professioneel. Trainingen hadden we altijd op kunstgras, op het hoofdveld. Waar we ook wedstrijden hadden.
Met Berkum kwamen we redelijk ver in de KNVB – beker. We speelden een wedstrijd thuis tegen destijds nog Veendam. Dat nu geen bestaansrecht meer heeft. Toen was het een profclub en we wonnen ervan met 2-0. Ik mocht helaas niet keepen, omdat ik wedstrijden van de competitie speelde en de 2e keeper speelde bekerwedstrijden. De volgende ronde hadden we Heracles Almelo geloot. We mochten op bezoek komen in Almelo, in een bijna uitverkocht stadion. Ondanks ik niet mocht keepen was het een mooie ervaring. Veel fans van Berkum gingen mee naar de uitwedstrijd in Almelo.
Later in het seizoen, om precies te zijn na 6 wedstrijden, ging het ineens minder met mij. Ik had last van angsten. Niet zozeer faalangst of spanning voor een wedstrijd, maar ik had sociale druk. Ik kon me niet goed uiten in de groep, daardoor werd ik onzeker over mezelf. Op een gegeven moment kon ik niet meer relativeren en werd ik elke training gespannen en werd ik uiteindelijk ook ongezond gespannen voor een wedstrijd. Op dat moment dacht ik dat alles aan mij lag. Bijvoorbeeld bij een nederlaag of tegendoelpunt. Dat moet je als keeper natuurlijk niet hebben. In overleg heb ik toen besloten om geen 1ste keeper meer te zijn. Dat was voor mij dubbel. Aan de ene kant was ik boos en teleurgesteld, aan de andere kant dacht ik het is beter zo voor nu. Ik heb dat jaar geen wedstrijd meer gekeept in het eerste, alleen een aantal bekerwedstrijden, die wel redelijk goed gingen. Ik was in de tijd eigenlijk op, ik was het plezier kwijt in voetbal. Aan het einde van het seizoen eindigden we met Berkum nog redelijk hoog, ik mocht ook bij de club blijven. Maar dat wilde ik niet. Ik wilde terug naar m’n oude club (Rohda), om te kijken of ik daar m’n plezier terug kon vinden.
School
Tijdens dit seizoen ben ik begonnen aan m'n nieuwe studie, namelijk de CALO. Een sportopleiding. Eerste jaar kwam ik redelijk goed door. Ik haalde niet gelijk mijn propedeuse, maar ik had plezier in de opleiding. In de tijd ben ik weer thuis gaan wonen.
Dit is een foto van het begin van het seizoen, waarin we oefende tegen FC Zwolle. M'n oude team.
Reactie plaatsen
Reacties